غم

چونکه دیدیم به دنیاغم هجرت من ودل

نگذاریم بری دیده به عُزلت من ودل

آسمان ابرخطا پوش،نمایان شده باز

پرگنه کیست بگودیده به منت من ودل

درهمین وقت همایش،شده برپاغم عشق

می رویم تازه کنیم،لذت عشقت من ودل

عاشقیم عاشق عشقت به همین عشق قسم

عشق چون عشق مقدس زدیم اسمت من ودل

من همینم نکنم عشوه به هیچکس بجز او

چونکه هستیم به خلوت همه دقت من ودل

دردیار من و(میلاد)غزل خوان چو زیاد

نتوانیم نخوانیم غزلاتت من ودل

(علی خودی آغمیونی)